Nosówka u psa i kota – jak rozpoznać chorobę i jak ją leczyć?

Istnieją przeróżne choroby, na które niestety może zapaść nasz ukochany, czworonożny pupil. Nosówka jest niestety chorobą, z której wystąpieniem właściciel musi się liczyć.

Nie można powiedzieć, by była powszechna, jednak z pewnością zdarza się częściej, niż niektórzy by chcieli. W dodatku jest wysoce zakaźna i powoduje masę komplikacji. Dlatego tak istotne jest dobre poznanie tej choroby, zdobycie na jej temat jak największej ilości informacji, jej wczesne rozpoznanie i szybkie udanie się do weterynarza, kiedy tylko coś nas zaniepokoi. Zwykle mówi się o nosówce w kontekście psa – ale czy koty również mogą na nią zachorować?

Czym jest nosówka?

Nosówka (łacińska nazwa tej choroby to Febris catarrhalis et nervosa canum lub Febris catarrhalis infectiosa canum) jest chorobą wysoce zakaźną, która niestety występuje na całym świecie i jest bardzo groźna. Najczęściej zapadają na nią szczenięta, jednak tak naprawdę może dotyczyć psów w każdym wieku. Nie w każdym jest tak samo groźna, jednak zawsze może spowodować jakieś groźne komplikacje. Nigdy więc nie wolno jej lekceważyć!
W jaki sposób dochodzi do zarażenia i co wywołuje chorobę? Jest to wirus nosówki psów, należący do rodziny Paramyxoviridae. W naturalnym środowisku ginie po 2-3 dniach, gdy jest wystawiony na działanie promieni słonecznych. Prócz tego jest jednak bardzo odporny na czynniki środowiskowe, choć wiele zależy od temperatury. Im wyższa, tym szybciej ginie. Wirus przenoszony jest wraz ze śliną czy innymi wydzielinami chorego zwierzęcia – może tu chodzić także na przykład o mocz czy katar. Wirus dociera do organizmu drogą pokarmową lub kropelkową i rozwija się. Okres inkubacji wynosi w jego przypadku od 3 do 7 dni, a już pierwszy objaw jest wielce złowrogi – następuje wzrost temperatury ciała zwierzęcia do 40-41 stopni Celsjusza.

Objawy i leczenie nosówki u psa

Objawy nosówki u psa są bardzo charakterystyczne. Zaczyna się właśnie od bardzo wysokiej gorączki. Co ciekawe, po pewnym czasie gorączka ta ustępuje, by następnie po kilku dniach znów wystąpić (i znów jest bardzo wysoka).

Warto wiedzieć, że objawów może być wiele – wszystko zależy bowiem od konkretnego przypadku. Silny organizm lepiej sobie radzi z chorobą, zatem będzie mniej cierpiał. W osłabionym ciele na przykład starszego pieska wirus może wywołać duże spustoszenie, co odbije się oczywiście na jego ogólnym stanie. Podobnie niebezpieczna jest nosówka u szczeniąt, prowadząc nawet do ich śmierci. Wydaje się jednak, że do najczęstszych objawów, które występują z różnym nasileniem niemal u każdego osobnika należą:

• brak apetytu,
• depresja,
• wypływ ropny z oczu i nosa,
• objawy ze strony układu oddechowego oraz pokarmowego,
• poronienia u suk ciężarnych, które zachorowały na nosówkę w czasie ciąży.

Istnieje kilka rodzajów nosówki, które dają również charakterystyczne dla siebie objawy. Leczenie uzależnione jest od tego, z którym rodzajem ma się akurat do czynienia. Jedno jest jednak pewne – nikt nie może leczyć pieska w domu samodzielnie. Psem musi się po prostu zająć lekarz, bo i przy jego pomocy rokowania są zawsze bardzo ostrożne. Szacuje się, że na nosówkę umiera 30-80% wszystkich zarażonych psów.
Główne sposoby leczenia to zastosowanie surowicy przeciwwirusowej, a także antybiotyków, witamin oraz maści i kropli do oczu. Warto też wiedzieć, że istnieją specjalne szczepionki, które mogą zabezpieczać psa przed zarażeniem – i na które warto się zdecydować, jeśli właściciel swojego pupila pragnie, żeby pozostał on zdrowy.

Objawy i leczenie nosówki u kota

Nosówka jest chorobą, która dotyka nie tylko psy, ale i koty. To tak zwana panleukopenia, koci tyfus, albo też zakaźne zapalenie jelit. Jest to choroba wirusowa, która najczęściej dotyka małe kociaki – pomiędzy 2 a 5 miesiącem życia. Kotem chudnie, wymiotuje, ma biegunkę. Przeciwko tej chorobie – podobnie ja w wersji psiej – istnieje specjalna szczepionka, na którą warto się zdecydować. Zawsze lepiej jest bowiem chronić przed choroba, niż ją później leczyć.
W tym przypadku leczenie polega głównie na podawaniu antybiotyków, żeby ustrzec się groźnych powikłań. Weterynarz podaje również kotu środki hamujące rozwolnienie oraz wstrzymujące wymioty.