Jak prawidłowo liczyć wiek psa – i co on oznacza?

Obliczanie wieku u zwierząt to czynność znacznie bardziej skomplikowana niż mogłoby się to wydawać. Nie wystarczy bowiem spojrzeć na datę urodzenia zwierzaka (optymistycznie zakładając, że jest ona znana) i dokonać prostego odejmowania, co wystarczyłoby w kwestii formalnej.

Wiek ten musimy jeszcze odnieść do długości życia. Ta natomiast uzależniona jest od gatunku, rasy, rozmiaru i wielu innych cech charakterystycznych dla danego zwierzęcia. Przyjrzyjmy się tematowi na przykładzie naszych ulubionych czworonożnych towarzyszy spacerów – psów. A zatem – jak liczyć wiek psa?

Wielkość ma znaczenie

Ogólną zasadą jest, że duże psy żyją niestety znacznie krócej niż małe. Jak duże są to różnice? Spójrzmy na skrajne przypadki. Jeśli spodoba nam się ważący ok. 50 kilogramów wilczarz irlandzki (zwany też chartem irlandzkim), to musimy się liczyć z tym, że będziemy musieli się z nim rozstać w ciągu od 6 do 10 lat – a większości przypadków będzie to około siedmiu lat. Dla wielu osób będzie to zdecydowanie zbyt mało, a wizja konieczności szybkiego pożegnania psa sprawia, że trudno się na niego zdecydować, szczególnie jeśli w domu są też dzieci, które szybko przywiążą się do zwierzaka. Po drugiej stronie skali, jeśli chodzi o długość życia, znajdują się miniaturowe rasy. Średnią długość życia pomiędzy 14 a 15 lat obiecują nam psy takich ras, jak shiba, teriery (tybetański, bedlington, Staffordshire Bull Terrier), pudle oraz miniaturki pinczerków, szpiców i jamników. Cały czas jednak pamiętajmy, że mowa tu o przeciętnej długości życia, a zatem, w zależności od cech indywidualnych, jak choroby, leczenie i ogólny standard życia, wartości te mogą znacząco się zmienić.

Najczęściej można przyjąć, że poza wyjątkowymi przypadkami rekordziści wśród dużych psów (cięższych niż 45 kg) mogą przeżyć ok. 11 lat, rasy średnie (powyżej 15 kg) około 15 lat, a najmniejsze psiaki, ważące mniej niż 15 kilogramów – nawet 20.

[produkty_sklepu id=”112″]

Jak odnosić wiek psa do naszego wieku?

Nie da się ukryć, że choćby właśnie ze względu na różną długość życia, psy starzeją się w zupełnie innym tempie niż ludzie, a także niż psy innych gatunków i wielkości. Przykładowo, jeśli spojrzymy na profesjonalne karmy dla psów, to oprócz kategoryzacji “dla szczeniaków”, “dla dorosłych psów” etc., mamy też wskazany zróżnicowany wiek, czyli przykładowo, jeśli mówimy o odżywianiu szczeniaków (uśrednione dane, które mogą różnić w zależności od marki karmy):

• karmy szczenięce dla najmniejszych ras podajemy do 10 miesiąca życia,
• dla tych średnich – do ukończenia pierwszego roku życia,
• dla dużych ras – do 15 miesiąca,
• dla ras olbrzymich – aż do ukończenia dwóch lat.

Jednocześnie, zupełnie inaczej wygląda sytuacja, jeśli chodzi o karmy dla psów z kategorii seniorów. Duże psy powinny zacząć je dostawać średnio od 5 roku życia, średni od 7., a małe – zazwyczaj od 8 roku życia.

Jaki możemy wyciągnąć wniosek? Że w przypadku największych psów okres “dorosłości”, może trwać raptem dwa lata, podczas gdy u malutkich ras, prawie 4 razy więcej. Trudno aż takie różnice odnosić do naszego, ludzkiego wieku, można natomiast przyjąć, że bez względu na rasę i rozmiar psa, odpowiednikiem ludzkiej “osiemnastki” i wejścia w dorosłość jest ok. 1,5 roku życia psa. Gdy natomiast minie 10 “ludzkich” lat od przyjścia na świat naszego pupila, to możemy go traktować jako bardzo sprawnego i żywotnego 56-latka (jeśli mamy małe zwierze), statecznego, 75-letniego emeryta (gdy psiak jest z gatunku tych średnich), bądź budzącego ogromny szacunek, ale też wymagającego naszego wsparcia, stulatka w kategorii największych psów.

Po czym poznać, że pies się starzeje?

Jest wiele symptomów sygnalizujących nam, że czas dla naszego pupila biegnie znacznie szybciej niż dla nas. Tym, który zauważamy jako pierwszy, jest często znaczny spadek aktywności. Spacer przestaje być czynnością, którą pies chciałby robić 24 godziny na dobę, za to sen staje się coraz bardziej atrakcyjny. Możemy też zaobserwować zmniejszenie się wagi, problemy ze wzrokiem i słuchem.

Bez względu jednak na to, jak liczyć wiek akurat Waszego psa – starajcie się po prostu wykorzystać ten czas jak najlepiej – a będą to świetne lata, zarówno dla Was, jak i dla tego sympatycznego czworonoga.