Bernardyn – pies od mnichów

Wśród czworonożnych przyjaciół człowieka, czyli psów, bardzo znaną i lubianą rasą są bernardyny. Zwierzęta te charakteryzują się większymi rozmiarami, a zarazem dużą łagodnością.

Co jeszcze warto o nich wiedzieć?

Bernardyn, czyli pies ze szlachetną przeszłością

Nazwa rasy opisywanych tutaj psów, choć może wydawać się to niespotykane, wywodzi się od świętego Bernarda. Dlaczego? Dlatego, że hodowane one były przez mnichów właśnie z tego zakonu, na przełęczy w Alpach.

Były one pomocne wtedy w pracach przydomowych, ale ich zadaniem było także ratownictwo górskie. Bernardyny towarzyszyły w długich wędrówkach po szlakach i w razie niebezpieczeństwa pomagały ludziom. Obecnie rasa ta jest rozpowszechniona na całym świecie. Warto jednak wiedzieć o tym, że wybierając bernardyna, najlepiej zwrócić się do profesjonalnej placówki. Za takiego psa w chwili pisania tego postu płaci się od 2,5 do 4,5 tysięcy złotych.

Można mieć wtedy pewność, że szczeniak (przy właściwej tresurze) wyrośnie na psa o pożądanym wyglądzie, ale też o dobrych cechach charakteru. Bernardyn ze sprawdzonego miejsca nie będzie też szczeniakiem spokrewnionych rodziców. Taka sytuacja mogłaby bowiem zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia u psa wad genetycznych i na przykład chorób. Bernardyn z hodowli niezarejestrowanych, może kosztować mniej. Przy wyborze swojego pupila, zawsze należy pamiętać o odebraniu od pierwszego właściciela książeczki zdrowia zwierzęcia. Będą w niej bowiem wypisane przebyte choroby czy zabiegi, a czasem też ewentualne uczulenia psa.

Warto też wiedzieć, że obecnie spotkać można bernardyny krótkowłose i długowłose. Te pierwsze żyły we wspomnianych już wcześniej górach. Wykorzystywane były do trudnych prac, a życie w zmiennych warunkach atmosferycznych wykształciło w nich odporność na niskie temperatury. Ich krótka sierść jest bardzo gęsta i gładko przylega do ciała. Natomiast bernardyny długowłose są odmianą młodszą. Pojawiły się na skutek skrzyżowania tej razy z krótkowłosym Nowofundlandem. Długowłose bernardyny są obecnie najpopularniejsze, a ich włosy są półdługie i mogą być proste albo lekko falowane.

Czym charakteryzują się bernardyny?

Są to psy dość duże: samce mogą mieć od 70 do 90 cm, a suki od 65 do 80 cm w kłębie. Dojrzałość płciową bernardyny osiągają kończąc trzy lata, a żyją zazwyczaj mniej więcej 8 do 10 lat. Ich waga może sięgać od mniej więcej 100 do nawet 125 kilogramów. Jest to oczywiście zależne od płci oraz ogólnych rozmiarów ciała konkretnego psa.

Maść bernardynów określana jest mianem „tricolor”, co oznacza, że składają się na nią trzy główne barwy: biel, brąz oraz mahoń. Białe są: końcówka ogona, klatka piersiowa, szyja, elementy kufy, a także kończyn. Większość psów tej rasy ma też czarną końcówkę uszu i obwódki wokół oczu. Dla przyszłych właścicieli tego rodzaju psów, bardzo ważna będzie informacja na temat ich pielęgnacji: nie jest ona zbyt skomplikowana. Bernardynów nie strzyże się bowiem ani nie fryzuje, a ich częste czesanie i kąpanie mogłoby wręcz zaszkodzić ich delikatnej skórze. Stąd też wyczesywanie powinno odbywać się jedynie raz w tygodniu. W tym celu używać można albo grzebienia z długimi zębami albo szczotki. Ta druga musi jednak posiadać kolce zakończone gumowymi kuleczkami (aby pies nie odczuwał bólu).

Najważniejsze o czym trzeba zaś pamiętać, to usuwanie kołtunów zza uszu psa, które pojawiają się na skutek drapania się łapą. Kołtuny te trzeba szybko rozczesać, by nie prowadziły do jeszcze częstszego drapania się zwierzaka, a co za tym idzie – czasem nawet do ran i w efekcie stanów zapalnych skóry za uszami. Warto też pamiętać, że dość duże rozmiary psów sprawiają, że potrzebują one dużo przestrzeni, na przykład w przydomowym ogrodzie. Mogą mieszkać w domu albo kojcu na powietrzu – jednak wtedy i tak trzeba zapewniać im dużą ilość kontaktu z ludźmi.

A jakie usposobienie charakteryzuje bernardyna?

Tak jak było wspomniane już we wstępie, są to psy spokojne i bardzo zrównoważone. Ich łagodność sprawia zaś, że świetnie sprawdzają się jako psy rodzinne – także w kontaktach z dziećmi. Starają się one być delikatne, jednak należy pamiętać, że dość dużo ważą.

Bernardyny szybko przywiązują się do swoich właścicieli i co ciekawe, zazwyczaj nie faworyzują żadnego z członków rodziny. Warto wiedzieć, że psy tej rasy lubią kiedy poświęca się im dużo uwagi, są bardzo towarzyskie i szukają kontaktu z ludźmi. Lubią także inne psy, w domu „nie awanturują się”, a w konfrontacjach na spacerze zazwyczaj bronią się jako ostatnie.

Choć są to psy spokojne, to i tak bardzo dobrze sprawdzają się też w roli stróża. Mają bowiem zmysł obserwacji i bardzo dobry węch. Do tego ich postura i rozmiary budzą w obcych osobach respekt.

Warto jednak dodać, że bernardyn wyczuwa nastawienie ludzi i rzadko wykazują się nieuzasadnioną agresją. Choć są one zrównoważone, to nie są leniwe – chętnie uczestniczą więc w zabawach. Można proponować im bieganie z piłką, czy ciągnięcie lin – muszą być to jednak przedmioty bardzo wytrzymałe.

Warto jednak, by ilość potrzebnego im ruchu, psy dawkowały sobie samodzielnie (aby nie nadwyrężać stawów). Jak więc widać, bernardyny są psami bardzo przyjaznymi, nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, a mogą stać się prawdziwym przyjacielem całej rodziny.